بررسی فراوانی عوارض داروهای ضد سل در بیماران مسلول شهرستان شیراز در سال ۸۱-۱۳۸۰

چکیده: مقدمه و هدف: درمان صحیح و کامل بیماری سل مهمترین روش کنترل و جلوگیری از گسترش بیماری است. عدم تمکین به درمان بزرگترین معضل در کنترل این بیماری است. درمان ناکافی منجر به عود، ادامه انتقال و ایجاد مقاومت دارویی می شود. یکی از علل عدم تمکین به درمان در این بیماران، پیدایش عوارض ناخواسته دارویی است. این مطالعه به منظور بررسی فراوانی وقوع عوارض داروهای ضد سل در بیماران مسلول شهرستان شیراز طی سال های 1380 و 1381 انجام شده است. مواد و روش کار : در این مطالعه توصیفی، فرم اطلاعاتی مخصوصی برای 325 بیمار در شهرستان شیراز که برای اولین بار به عنوان مسلول ثبت شده درسالهای 1380 و 1381 پر شده است و پس از آموزش کامل، بیماران در طول درمان از نظر پیدایش عوارض دارویی بررسی شد ند. برای بیمارانی که دچار عوارض شد ند، آزمایش عملکرد کبدی درخواست شد. اطلاعات جمع آوری شده با برنامه نرم افزار spss و روشهای آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: تعداد 325 بیمار(182 مرد56 درصد، 143 زن 44 درصد) در این مطالعه بررسی شدند. به طور کلی 113 نفر (شامل 52 مرد 44 درصد و 61 زن 56 درصد) از بیماران دچار عوارض دارویی شدند که در 97 نفر (8/29 درصد) عوارض خفیف و در 16 نفر(5 درصد) عوارض شدید بوده است. میزان بروز عوارض شدید در بیماران تحت مطالعه 4/0 شخص روز بوده است. بین وقوع عوارض دارویی و جنس بیمار از لحاظ آماری تفاوت معنی داری مشاهده گردید، ولی با ملیت، سن و وزن بیماران رابطه ای نداشته است. نتیجه گیری: از113 نفری که دچار عوارض شدند 109 نفر (5/96 درصد) درمان خود را کامل کردند. به طور کلی پیدایش عوارض دارویی یک مشکل اساسی برای درمان بیماران مسلول نبوده و با برخورد و درمان صحیح ایـــن عوارض مــی توان بهبودی بیماران را تحقق بخشید. واژه های کلیدی: عوارض داروهای ضد سل، بیماران مسلول ، فراوانی